نوشته شده در تاريخ برچسب:شعر, توسط یک دوست |
|
یه روز خــوب و زیبـــا
|
رفـتم کنــــــاربــــــــابـــــــــا
|
|
گفــتــم کــه مهربونـم
|
یه چیز می خــوامبدونــــم
|
|
اینکـه بهشت کجایه؟
|
دور یا همیـــــنجاهــــایـــه
|
|
گفت:گـل من فرزندم
|
ایکـــــودک دلـــبــنــــــدم
|
|
بــیــا بـا هـم بريـم مـا
|
بهیــک سفــــــر تو رویـــــا
|
|
قــدم زنـان تــوی راه
|
رسیـــدیــم به گـــذرگـــــاه
|
|
افـرادی بودند اونجــا
|
!گـفتـــن به مـــــا که:آقــــا
|
|
اجــازه ورود نـیـسـت
|
بگید:اصول دین چیسـت ؟
|
|
هم من گفتم هم بابا
|
گـفتــندکه: رد شــین حالا
|
|
اونــجـا یک سرزمینـه
|
شـــــهـر فــــروع دیـــنـــــه
|
|
رفتیم کـــنار کوهــی
|
با چـمـــنانــبــــوهـــی
|
|
یه پلـــه رفتیـــــم بالا
|
دیدم یه شــــهرزیــبــــا
|
|
بچه هـای خوب و ناز
|
همه میخوندند نماز
|
|
تمــام اون بچـــههـــا
|
بودند به یـــادخــــــــدا
|
|
رفتــیم کمــی بالاتـــر
|
یه شـــهرک زیبــا تــــر
|
|
مردمی اونجا هستند
|
با خدا عهــــدی بستند
|
|
مدتـــی از روز اونـــها
|
نمی خورند هیچ غــذا
|
|
!فکــر نکنــی فقیرنــد
|
روزه می خوان بگیرند
|
|
!میگن که روزه صبره
|
تا نیـــوفتیـــــم تو دره
|
|
بـــالا رفتـــیـــــم دوبــــــاره
|
اینـــجا مثـــــل بهــــــار
|
|
تو اون فضـــــای عالیــــش
|
شعار می دن اهالیش
|
|
!هر کسی خمس نمی ده
|
جـهنــمــــو خـــریـــــده
|
|
چون کـــه پولش حـــــرامه
|
ثــــــــروت بــــی دوام
|
|
رفتیــم بــالا یــکپلـــه
|
مــــردم اون محـــــلــــه
|
|
هســتند همــه با صفا
|
بخشـــنـده و با خـــــــدا
|
|
مــــال زیـــادی دارنـــد
|
فقــیردوست می دارند
|
|
زکاتمی دن به اونها
|
بی منـــت و بی ریـــــــا
|
|
بازم یه پلــهبالا
|
بـــازم یه شــــهرزیبــــــا
|
|
اونجاکناربرکـــه
|
مـی دن بلـــــیطمکــــــه
|
|
مردم اون آبادی
|
می رن به حج با شادی
|
|
تو شـــــــهرکبـــــالاتــــر
|
بـــه فرمـــــان پیمبـــــر
|
|
یــــا که امــــــامزمــــــان
|
آدمـــــهای مسلمـــــان
|
|
می رن به سوی دشمن
|
به جنــــگ با اهریمـــن
|
|
ترســــی به دل نـــــدارد
|
چـون که خدا رو دارند
|
|
شــــیعه اینــو می دونـه
|
جهــاد وظیفه شونــــه
|
|
باز هم به امر بــابـا
|
رفتـــــــم یه پلــه بــــــالا
|
|
مردمی اونجا دیدم
|
حرفهای خوب شنیــــدم
|
|
از کلبه های چوبی
|
امر می کردند به خوبی
|
|
این کار مومنینـــــه
|
امـر به معـــــروف اینــــه
|
|
تو شـــهرکـــیقشــنگتـــر
|
نهی می کنــنــــدزمنکـــر
|
|
در حال کشــت وکــارنـــد
|
از بــــدیـــها بــــی زارنــــد
|
|
!.....همه می گن:گناهنه
|
!.... سقوط تـوی چاه نه
|
|
!پدر می گـــــن کهبــــابـــــا
|
!خسته نشــو تو حالا
|
|
دو پـــله مونـــــد به بــــــــالا
|
تــــــــولا و تــــبـــــــــرا
|
|
دوست داشته باش امامان
|
پــــیغمبر و شـیعیــان
|
|
تو که دوسـت داری مـــولا
|
به این می گـــن تـولا
|
|
بعد هم بیــــزاری جســـتن
|
یعنی دوری زدشمـن
|
|
به ایـــــن میــــــگن تبـــــــرا
|
نگـــاه بکـــن تو حــــالا
|
|
رســیــــــده ایمروقـــــلـــه
|
اونها بودند چند پلـه؟
|
|
سریــــع گفتـــــم بهبــــابــــا
|
!جوابش میشــــه ده تـــا
|
|
بشـــمــار نــشــمرفــــــوزه
|
یــــک نمـــــــاز و دو روزه
|
|
سه خمس و چار زکـات بود
|
بعد رسیدیــم به یک رود
|
|
پنجــــم حــج بود بــابــاجون
|
اینها بـــودن چه آســــون
|
|
ششـــم جــهاد رو دیــدیـــم
|
بعـــد بالاتـــــر پریـــدیـــــم
|
|
امــر به معــــــروفهفتـــــم
|
!خوبــــی کنیــد ای مردم
|
|
هشتـــــم نهـــی زمــنــــــکر
|
که بود خیلـــی قشنگــتر
|
|
نهـــــــم بـــــودشتـــــــــــولا
|
کـــــــار دهــــــم تبـــــــــرا
|
|
حــالا به بهشـــت رسیــدیــم
|
قشنــــگیـــها رودیدیــــم
|
تبادل
لینک هوشمند